ما نه تنها روی قلاب بافی کردن جواهرات زیبا یا ساختن کاورهای پارچه ای برای سرامیکهای یگانه کار کردیم، بلکه تصمیم گرفتیم کارهای دستی اجتماعی ایجاد کنیم. ما خود را وقف کار جمعی در زمینه تولید تشک های خواب پلاستیکی برای افراد در حال حرکت کرده ایم. برای اینکه نخ را برای قلاب بافی به دست آوریم، از کیسه های پلاستیکی تمیزی استفاده می کنیم که نوارها را برش می دهیم و به هم وصل می کنیم تا به شکل گلوله در بیایم – اصطلاحاً پلارن (نخ پلاستیکی). از آن توپ، مستطیل های بلند را قلاب بافی کردیم: تشک خواب. ایده ما این بود که پلاستیک قلاب بافی چندین مزیت قابل توجه برای استفاده دارد – محفظه های هوا ایجاد می کند که عایق حرارتی را ممکن می کند، پلاستیک ضد آب است و شستشو و ضد عفونی کردن آن بسیار آسان است، پدها (بالشتک) به راحتی حمل می شوند و آزاد می شوند. ما این بالشتک‌ها را با هم به صورت دسته جمعی ساختیم – هر کدام از ما قسمتی را قلاب بافی کردیم که سپس به یک کل پیوستیم – اما همچنین از طریق کار جمعی و ناشناس بسیاری از افراد که با آوردن کیسه‌های پلاستیکی، ساختن نخ یا شرکت در قلاب بافی به ما پیوستند. کارگاه ها این عمل شامل طیف وسیعی از ارزش‌ها و ایده‌هایی است که ما به اشتراک می‌گذاریم: یک آگاهی محیط زیستی است و از کیسه‌های پلاستیکی به عنوان منبعی استفاده می‌کند که در غیر این صورت به رودخانه‌ها و دریاها ختم می‌شود. خود تمرین دست جمعی یک عمل زنان مسن است که امکان تبادل ایده ها، داستان ها، سؤالات، توصیه ها را فراهم می کند، که به ما کمک می کند تمرکز و آرامش داشته باشیم. هدف از تشک ها حمایت از افراد در حال حرکت، با ارائه مستقیم یک شی بالقوه مفید، و همچنین از طریق انتشار اطلاعات در بین همه کسانی بود که در کارگاه های تشک سازی شرکت کردند.